Aktif olarak yetiştirilen her cins tavuk artık ilgiyi hak ediyor. Ama aralarında bile "liderler" var - örneğin, ahırcı. Ve kuşlarla bir çiftlik düzenlemek isteyen herkes, bu tür ırkların, özellikle de zaman içinde test edilmiş olanların farkında olmalıdır.
Cinsin kökeni
Çeşitli açıklamalar oybirliğiyle bu çeşidin Hollandalı yetiştiriciler tarafından geliştirildiğini belirtiyor. Özel literatürün yazarları, cinsin tüm örneklerinin çok güzel olduğu konusunda hemfikirdir. Bir et ve yumurta çeşidi olarak adlandırmak gelenekseldir. Aksi takdirde görüşler farklılık gösterir. Evde barnevelder tavuklarının tam olarak ne zaman kullanılmaya başlandığına dair güvenilir veriler bile yok. Üç ana versiyon, görünümlerini buna göre tarihlendirir:
- 19. yüzyılın başlarında;
- aynı yüzyılın sonu;
- 1900'ler veya 1910'lar.
Hollandalılar da dahil olmak üzere yabancı kaynaklar genellikle 3 seçeneğin hepsinden bahseder. Ancak fırlatma sahasının yerelleştirilmesi doğrulanmış kabul edilebilir. Cins, Hollandalı Barneveld kasabasının adını almıştır. Uzmanlar, yerel kuşların Cochinchins veya Langshani ile melezlenmesinin Hollanda'da tavuk yetiştirmek için kullanıldığına inanıyor. Hem morfolojik hem de genetik olarak Cochinchins ve Langshani yakındır, bu nedenle modern biyoloji bile kesin bir cevap veremez.
İngilizce konuşan kaynakların, cinsin Amerikan Wyandot ile olan bağlantısından bahsetmesi ilginçtir. Diğer kaynaklara göre, yirminci yüzyılın ilk yıllarında Orpington ile geçiş yapılabilir. Yine de Cochin ve Langshan ile ilgili versiyonlar profesyoneller arasında en popüler olanıdır. Aksi takdirde, kahverengimsi yumurta kabuğunun oluşumunu ve soğuk aylarda önemli miktarda yumurta üretimine ulaşıldığını açıklamak zordur. Başlangıçta sadece kahverengi değil, kalın kahve renkli yumurtalar elde etmenin planlandığını belirtmek gerekir .
Bu görevin sonuna kadar çözülemeyeceği ortaya çıktı. Ahır düzeylerinin resmi sınıflandırıcıları 1923'te girildi. Bireylerin belirgin çeşitliliği nedeniyle daha erken kayıt girişimleri başarısız oldu. Üreme çalışması sırasında, kuşların zarif bir iki tonlu renk kazandığı ortaya çıktı. Sonuç olarak, üretken ırklardan pratik olarak çıktılar ve zooteknisyenlerin çabaları bir cüce alt türü elde etmeye bile odaklandı.
Mevcut derecelendirmeye göre, Barnevelder ırkı evrensel eğilimin bir temsilcisi olarak kabul edilmektedir. Ve içinde ağır tipe aittir. Diğer et ve yumurta çeşitleriyle karşılaştırıldığında oldukça önemli bir kütle ve katı yumurta verimi dikkat çekmektedir. Yetişkin erkeklerin kütlesi 3,5 kg'a ulaşabilir, tavuklarda bu rakam 2,8 kg'dır. Ortalama ağırlığı 0,06 kg olan yılda ortalama 190 yumurta elde edilmektedir.
Barnevelder'lar her zaman çömelmiş, büyük ve güçlü bir iskelete sahiptir. Siyah ve sarı tonlarında kısa bir gagayla biten büyük başları geliştirirler. Taraklar nispeten küçük, kırmızı renkli. Aynı renk küpeler ve kulak memeleri için tipiktir. Boyun, yatay bir gövdeye dikey olarak tutturulmuştur.
Sırt düz ve geniştir. Gür kuyruğu yüksek oturur. Omuzlar oldukça geniştir. Kısa kanatlar vücuda sıkıca bastırılır. Göğüs geniş ve doludur. Göbek en çok katmanlar halinde gelişmiştir.
Barnevelder'ın kısa bacakları yine de çok güçlüdür. Horoz halkasının çapı 0,02 m'ye ulaşır.Hayvanlar sarı metatarslarla karakterizedir. Parmaklar genişçe yayılır ve hafif pençelerle biter. Farklı eyaletlerdeki standart bireyler arasındaki fark, rengin özellikleriyle ilişkilidir.
Hollandalılar resmi olarak yalnızca kırmızı-siyah, siyah-beyaz ve lavanta çift renkli tavukları tanır.
Şu anda Hollandalı yetiştiriciler tarafından aktif olarak gelişmekte olan sözde bentamlar henüz resmi bir statüye sahip değil. Beyaz tipin diğerlerinden pek bir farkı yoktur. Aynı şey siyah kuşlar için de söylenebilir.
Lehte ve aleyhte olanlar
Barnevelder'lar yetiştirme koşulları için çok tuhaf değildir. Verdikleri yumurtalar çok güzel bir kabukla kaplıdır. Çok fazla yumurta var. Tavuklar vücut ağırlığını çok çabuk alır. Barnevelder'lar çok yönlü olarak kabul edilir ve çok çekici görünür. Bu cinsin bir tavuğu, herhangi bir mal sahibine ve hatta ortamdaki bir değişikliğe kolayca alışır. Kuşlar sakindir ve diğer bireylerle çatışmaz. Barnevelder'lar tembeldir ve bu nedenle siteyi gönüllü olarak terk etmeleri pek olası değildir. Olumsuz özellikler arasında:
- toprağı kazma eğilimi (çiçeklere veya diğer ekili bitkilere zarar verme riski yüksektir);
- hareketsizlik (uzuvların hastalıklarına neden olur);
- diğer ırkların temsilcilerinden daha fazla yürüyüş alanı ayırma ihtiyacı.
İçerik kuralları
Tavuk kümesi
Barnevelder civcivleri bile temizlik için son derece önemlidir. Kutulardaki içerik iyi bir fikir değildir. Özel bir oda veya hücre tahsis edilmesi tavsiye edilir (ancak sonuç kötü olabileceğinden bu zaten en uç durumdur). Ayrıca yeterli ısıya dikkat etmeye değer. İlk dakikalarda, kuşların 30 derecelik bir sıcaklık oluşturması gerekir.
Organizmaları geliştikçe ve termoregülasyon geliştikçe, haftada 3 derece düşürülür. Oda sıcaklığına ulaşılır ulaşılmaz dururlar.
1 metrekare için m. ideal olarak 3 kişiden fazla olmamalıdır. Sadece akut bir alan yetersizliği ile aynı alanda 5 tavuk yetiştirilebilir.
Arka ışık yoğunluğu günde en az 17 saat olmalıdır. Bu sadece kışın elektrik lambalarıyla sağlanabilir. Uzmanlar, bir tavuk kümesi için sütunlu temellerin hazırlanmasını tavsiye ediyor. Bu tür destekler, kuruluğa ulaşmanıza ve diğer sorunları ortadan kaldırmanıza izin verir. Zeminler kilden yapılır, gerekirse yılda kişi başına yaklaşık 15 kg harcanarak değiştirilir.
Tuğla, ahşap veya cüruf blok duvarlar arasındaki seçim, inşaatın kolaylığı ve iklime göre belirlenir. Termal özellikler için bir miktar marj sağlamak daha iyidir. O zaman en şiddetli donlar bile hayvanlara zarar vermez. Tünekler zeminden en az 1 m yukarıda yapılır. Aralarında en az 0,3 m boşluk bırakılır.
Beslenme
Uygun bakım ile tavuklar hızlı ve tam olarak gelişebilir. Başarı için bir ön koşul, önemli miktarda protein içeren karma yemlerin kullanılması olacaktır. Ancak sebzelere ve bahçe otlarına olan ihtiyaç da göz ardı edilemez. Genç yaşta, barnevelder'ların aşılanması ve yemeğe eklenmesi gerekir:
- Maya;
- balık yağı;
- fabrika vitamin kompleksleri.
Sadece bu yaklaşım bağışıklığın gelişmesini ve hastalık riskinin azaltılmasını sağlar. Yetişkinler çok fazla yiyecek tüketmezler, ancak büyüyebilirler. Diğer et ve yumurta türleriyle aynı besinleri güvenle kullanabilirsiniz. Katmanlar için bir diyet hazırlanmasına özellikle dikkat edilmelidir. Yıl boyunca kuru tahıl gereklidir.
Arpa, buğday, mısır ve diğer tahılların bir kombinasyonunun tercih edilmesi tavsiye edilir. Kuşa yeşil yiyecekler vermek zorunludur - üstler, tarla çimleri ve diğer bitkiler. Soğuk havalarda bitkisel besinler hem kurutulmuş, hem de un şeklinde veya özel granüller halinde sunulur. Barnevelder'ın tüm yıl boyunca sebzelere ihtiyacı vardır. Onların yardımıyla:
- vücut vitaminlere en doğal şekilde doyurulur;
- lif eksikliği ile baş etmeyi başarır;
- karbonhidrat ve diğer besinlerin eksikliği sorunu çözüldü.
Kış geldiğinde, diyette sadece daha fazla sebze olmalıdır. Beslenmenin mineral bileşenleri de çok önemlidir. Tebeşir ve kabuk aralarında en büyük rolü oynar. Yem mayası da kullanılmalıdır. En önemli zaman Kasım ayından Nisan ortasına kadardır, ancak taze yeşil yem henüz ortaya çıkmamıştır .
Yalnızca taze karma yem kullanılabilir. Tüm şımarık ve küflü olanlar atılır. Onlar yüzünden hastalıklar ortaya çıkabilir. Süt ürünlerini güvenle kullanabilirsiniz.
Yağsız süt ve süzme peynir, püre haline getirilmiş süt ilave edilmelidir; serum iyi sonuç verebilir.
Önerilen yeşil yiyecekler:
- ısırgan otu;
- Kuzukulağı;
- karahindiba yaprakları.
Bahsetmeye değer diğer önemli bileşenler:
- pancar;
- havuçlar;
- haşlanmış patatesler;
- kabak;
- lahana (diğer sebzeler daha az değerlidir).
Yürüme yeri
Barnevelderlar oldukça iyi uçarlar. Önemli bir kitle bile, özellikle yüksek engelleri aşmalarını engellemez. Bu nedenle, kaçış yolunu ağlarla tamamen kapatmanız gerekecektir . Yürüme alanını kısıtlamak tehlikelidir çünkü cins zaten aktif değildir. Hareket eksikliği bacakta zayıflamaya bile yol açabilir.
Bu koşullarda sağlıklı bir kuş yetiştirmek elbette ki imkansızdır. Ancak kışın bu cinsin tavuklarının sürekli sıcak olması gerektiğini de unutmamalıyız. Bu nedenle sonbaharın sonundan ilkbahara kadar yürümeden tutulurlar. Ek olarak, her zaman sıcak bir çöp olmasını sağlarlar. Bu, barnevelderlerin en azından biraz ısınabileceği oldukça büyük tavuk kümeslerinin yaratılmasını gerektirir.
Tavuk kümesindeki sıcaklık 5 derece ve üzeri sabit olmalıdır. Şiddetli donlar gelirse, odayı ayrıca ısıtmanız gerekecektir. Sürekli ısı korumasına duyulan ihtiyaç, bazen tüy dökmenin çok geç başlamasıyla da ilişkilidir. Bu hipotermiye ve diğer sorunlara yol açar. Deri değiştirme sırasında yumurta olmayacak.
Hastalıklar
Barnevelder tavukları parazitlerden muzdarip olabilir. Odanın temiz tutulmasıyla hasarın önüne geçilebilir. Bununla birlikte, tavuk kümesine sistematik olarak özel bileşikler uygulamak da aynı derecede önemlidir. Eklem lezyonlarıyla ilgili olarak, belki de en iyi önleme, geniş bir yürüyüş sağlamaktır. Diyetin balık unu ile takviye edilmesi, yamyamlığın önlenmesi olarak kabul edilir.
Üreme
Barneveld tavukları kendi yumurtalarından iyi bir şekilde çıkar. Bu durumda hayatta kalma oranı% 95'e ulaşır. Gençlerin başka bir bölgeden getirilmesi durumunda aşı olmaları gerekecektir - bu tam uyum için önemli bir koşuldur. Yaşamın ilk 7 gününde genç kuşlar 35 derece sıcaklıkta tutulur. Ardından sistematik olarak indirilir.
Yaşamın ilk 48 saatindeki arka ışık günün her saati olmalıdır.
İlk başta yemek için sadece ince kıyılmış haşlanmış yumurta verilir. Hayatın ikinci gününden itibaren şunları eklerler:
- ısırgan otu;
- süzme peynir;
- sebzeler;
- darı.
Yorumlar
Tüketiciler, barnevelers'a olumlu bir değerlendirme veriyor. Yüksek yumurta üretimleri için övgüler alıyorlar. Bazı bireylerin bırakılan yumurtaları gagalama eğiliminde olduklarına dikkat edilmelidir. Sadece gagaları kesmek önemli ölçüde yardımcı olur. Tüylerin güzelliği, kuşun omnivor doğası takdir edilir, ancak bazen büyüklüğünün çok büyük olmadığı belirtilir.
Barnevelder tavukları ile ilgili aşağıdaki videoyu izleyebilirsiniz.
